Actividade 9

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE9.
Os conceptos están definidos nas páxinas 49 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• (0.75 puntos) Módems (ADSL,cable e USB). Busca unha imaxe de cada un na rede.

Os módens son dispositivos que permiten enviar e recibir información a través dunha línea analóxica ou dixítal. A palabra <módem> provén dos termos Modular-DEModular e a súa misión consiste en convertir a sinal dixital do ordenador en analóxica e viceversa.

En función da tecnoloxía utilizada para transmitir a informanción distínguense varios tipos:

• Moden ADSL. Utiliza o fío de cobre dunha línea telefónica para a transmisión de datos a alta velocidade. Esta tecnoloxía denomínase asimétrica debido a que a capacidade de descarga (desde a rede ao usuario) e a capacidade de subida de datos (en sentido inverso) non coinciden. A tecnoloxía que se emplea, ADSL2, ADSL+2 o VDSL, proporcionan un gran ancho de banda que permite integrar na misma línea voz, datos, vídeo e televisión de añta calidade, polo que é unha das maís utilizadas.

• Cable módem. Diseñado para modular a sinal de datos sobre unha infraestructura de conexión por cable. Utilízase xeralmente para acceder a servizos de televisión por cable que, adicionalmente, proporcionan acceso a internet de banda ancha.

• Módem USB. Utiliza a banda ancha do móbil para obter internet en calquer lugar e momento, sempre que dispoñias de cobertura. Ofrece diferentes velocidade en función do tipo de conexión, GPRS, 3G ou 4G. Os teléfonos intelixentes pódense configurar como móden co que conectar dispositivos inalámbricamente.

• (0.75 puntos) Router. Busca unha imaxe na rede. 

Un router é un dispositivo que permite interconectar diferentes redes informáticas, seleccionando a ruta de comunicación máis adecuada para o envío de datos. A maioría de routers tamén inclúen un módem coa tecnoloxía adecuada para a conexión a internet.

• (0.5 puntos) Dispositivo PLC. Busca unha imaxe na rede. 

A tecnoloxía PLC ( Power Line Communicatios) utiliza a línea eléctrica convencional para a transmisión de datos. Os dispositivos PLC teñen unha función similar a de un módem, aínda que en este caso utilízase a rede eléctrica para a transmisión de datos. O seu uso permite, entre outras cousas, o acceso a internet mediante banda ancha, a transmisión de vídeo de alta definición e o uso de telefonía IP

• (1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as suas partes.

• Cableado coaxial. Está formado por un fío conductor central, protexido das correntes eléctricas externas por unha malla de cobre. É similar a que se usa para a antena da televisión, aínda que actualmente está en desuso.

• Cableado de par trenzado. Está constituído por catro pares de fíos. Cada par está entrelazado para disminuír a interferencia eléctrica e evitar que se acople a señal entre os pares. Dentro de este cableado distínguense os seguintes tipos:
• UTP. É un cable non apantallado. ë de baixo coste pero sensibel a interferencias, polo que produce máis erros que outros cables.
• STP. É un cable apantallado, é dicir, ten unha malla eléctrica arredor do cable que o protexe das interferencias electromagnéticas.
• FTP. É un cable apantallado con blindaxe global, que posee unha pantalla conductora en forma trenzada. Mellora a protección frente as interferencias respecto aos anteriores.

Existen diversas categorías de cables, dependendo da súa velocidade de transmisión. As que están en uso son: categoría 5 (100Mps), categoría 6 (1Gbps), categoria 7 (10Gbps) e categoría 8, que está en fase de desarrollo. o cableado de par trenzado utiliza conectores RJ-45.

• Cable de fibra óptica. É unha fibra fina de material transparente, vidrio ou material plástico, pola que se envía un haz de luz. Estes cables constan dun grupo de fibras ópticas protexidas con fiaduras de aramida para facelos resistentes á trancción, ademáis de estar protexidos por varios revestimentos. os conectores máis utilizados na fibra óptica para redes de área local son ST, LC, FC e SC.54

Avtividade 7

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE7. Os conceptos están definidos nas páxinas 44 e 45 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Disco duro. Busca imaxe ou imaxes na rede onde apareza a estrutura dun disco magnético de xeito similar á figura 27 da páxina 44 do libro. 

Un dico duro é un dispositicio magnético utilizado para almacenar gran cantidade de información. Componse de varios platos, apilados nun mismo exe que xira a gran velocidade dentro dunha caixa metálica sellada. Entre os platos estáns situadas as cabezas de lectura-escritura que leen e escriben nas dúas caras do disco.

Dependendo da tecnoloxía utilizada para a trnsferencia de datos, os discos duros poden ser de varios tipos: IDE, SCSI, SATA, SAS,ec. O seu tamaño aumentou vertixinosamente, pasando do primeiro disco duro de 5MB, que pesaba unha tonelada, aos discos actuales de varios TB cun tamaño algo maior que un teléfono móbil.





Memorias Flash. Busca 2 imaxes na rede (USB e tarxeta de memoria).

A memoria flash é unha memoria de almacenamento estático que non necesita corrente para manter gardado os datos. Funciona meirande impulsos eléctricos e alcanza velocidades de funcionamento moi superiores a outros dispositivos, porque permite leer e escribir datos de forma simultánea.

Converteuse nun soporte de uso habitual para almacenar e transportar información xa que, entre as súas características destaca unha gran capacidade, as súas pequenas dimensións, o seu precio asequible, a súa gran resistencia, a posibilidade de usala en dispositivos de diferente tipo e a súa facilidade de empleo. Iso sí, a vida de unha memoria flash non é indefinida: cífrase entre cen mil e un millón as veces que se pode grabar información nela.

Os tipos de memoria flash máis empleados son:

• Memorias USB. Pequenos dispositivos con un chip de memoria flash. Conéctase ao ordenador a través do porto USB en quente, é decir, aínda que esté encendido. Xeralmente, non hai que instalar ningún software nin driver para utilizalas, xa que o sistema operativo reconoceas automáticamente. 

                                                        

• Tarxetas de memoria. Son soportes de almacenament utilizados habitualmente en cámaras dixitais e móbiles, polo que soen conectar ao ordenador a través dunn lector de tarxetas de memoria para transferir a súa información. Existen multitude de tipos e formatos,en función do fabricante; algúns dos máis comúns son SD, MiniSD, MicroSD, NanoSD, Compact Flash, Memory Stick, xD, MMC, etc. 

                                       

• Unidade de estado Sólido. Busca unha imaxe na rede.

Unha unidad de estados sólido ou SSD (Solid State Drive) é un dispositivo de almacenamento secundario de gran capacidade e alta velocidade. Ten o mesmo uso que os discos duros, pero non está formado por discos mecánicos, senón por memorias de circuítos integrados para almacenar a información, utilizando tecnoloxías como a memoria flash, memoria SDRAM, etc. Ao non ter pezas móviles, a unidade de estado sólido reduce drásticamente o tempo de búsqueda e latencia, polo que se converteu nunha alternativa moito máis rápida que os discos duros.

A SSD fan uso da misma interfaz que os discos duros e, polo tanto, son facilmente intercambiables sin ter que recurrir a adaptadores ou tarxetas de expansión para compatibilizalas co equipo.

Ao ser inmunes as vibracións externas, son espeiclamente aptas para vehículos, ordenadores portátiles ou outros dispositivos móviles.

TEMA 2

Google Sites

Actividade 1: Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 30 e 31 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:    Hardware e Software e  Definición da Arquitectura Von Neuman cunha imaxe ou esquema representativo.

Actividade 3: Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 34 e 35 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:Placa Base. Busca imaxe na rede dunha placa base onde aparezan identificados os seus zócalos localizando onde se conectan os distintos compoñentes, Chipset e Microprocesador. Busca imaxe na rede.

Actividade 5: Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 38 e 39 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:Portos de Comunicación. Busca imaxes na rede onde aparezan identificados, como mínimo, os portos da figura 15 da páxina 38 do libro.Tarxetas de expansión. Busca imaxes na rede onde aparezan identificadas tarxeta de son e tarxeta gráfica cos seus conectores.

Intelixencia Artificial

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Valencia. A información que necesitas está nas 6 primeiras páxinas do documento.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome deTema 1 Sociedade do Coñecemento: INTELIXENCIA ARTIFICIAL.

Definición de Intelixencia Artificialexplicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías.

non existe unha única definición de Intelixencia Artificial senón que esta depende da perspectiva desde a cal se tente realizar:

1. Desde a perspectiva de Intelixencia (Brown, 1997: 1): intelixencia artificial trata de construír máquinas intelixentes que actúen como nós esperamos que a xente actúe.

2. Desde a perspectiva da investigación (Brown, 1997:2): a intelixencia artificial estuda como lograr que as máquinas realicen tarefas que, polo momento, son realizadas mellor polos seres

• Obxectivos básicos

1.- Estudar o comportamento intelixente dos seres humanos, incluíndo tanto o aspecto cognoscitivo como o perceptual, co fin de simulalo nun computador.

2.- Facer máquinas intelixentes e programas capaces de imitar o comportamento humano intelixente, é dicir que poidan realizar as operacións humanas de ver, oir, falar, razoar, xulgar, comprender, aprender da experiencia e comunicarse como o fan as persoas humanas.

• Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.

Os sistemas de procesamiento da linguaxe natural son sistemas de sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir, trátase de sistemas nos que o usuario introduce os datos no computador utilizando o mesmo linguaxe que utiliza para comunicarse con outras persoas, o computador codifica esa información en linguaxe de máquina para podela procesar e, unha vez procesada, xerar a saída adecuada en linguaxe natural.

• Definición de Recoñecemento de Visión.

Os sistemas de recoñecemento da visión son programas de computador que realizan tarefas de tratamento de imaxes, para manipulalas, realizar traballos de creatividade, publicidade, edición, controlar procesos industriais, de seguridade, etc., mediante a incorporación da capacidade visual a un computador para que sexa capaz de identificar o que ve. O seu estudo céntrase principalmente no

desenvolvemento de sensores capaces de observar a contorna e de poder transmitir o que observan a un robot, co fin de que este retroaliméntese continuamente, en tempo real, e poida cambiar as operacións que realiza en función dos cambios na contorna.

• Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.

Os sistemas baseados no coñecemento son programas informáticos que conteñen o coñecemento dun dominio específico dunha forma explícita e separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre os coñecementos que posúe o sistema sobre o dominio e os mecanismos de explotación que utiliza o sistema para chegar a establecer as súas conclusións.

Cando o coñecemento que contén o sistema baseado no coñecemento é proporcionado por persoas expertas no dominio, nos atopamos ante os sistemas expertos. Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso de razoamento dos expertos humanos e proporcionan marcos de decisión co 

tipo de consello similares aos que se recibirían dun experto humano.

• 
  

Nanotecnoloxía

NANOTECNOLOXÍA

• Definición de Nanotecnoloxía, incluíndo a definición de nanómetro.
  

A nanotecnoloxía é  un campo moi amplo e heteroxéneo da tecnoloxía no que se deseñan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas mantendo un control sobre o tamaño e a forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ou macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de tal maneira que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.

Un nanómetro é a millonésima parte dun milí-metro.

• Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática.

A nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de moi alta densidade de rexistro (por exemplo, 1 Terabit/polgada2) e as novas tecnoloxías de visualización a base de plásticos flexibles. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica molecular ou biomolecular, a espintrónica e a informática cuántica abrirán novos horizontes á tecnoloxía informática. A nanoelectrónica estará na orixe dunha nova xeración de computadores, teléfonos, automóbiles, electrodomésticos e calquera sistema de automatización necesario en calquera equipo de aplicación industrial ou doméstico.

• Nanobiotecnoloxía: que disciplinas combina? Aplicacións en Medicina.

No caso da nanobiotecnología, está a combinarse a enxeñería a nivel molecular coa bioloxía,ben manipulando directamente sistemas vivos, ou creando biochips como os que xa se están produ-

ciendo na actualidade inspirados en materiais biolóxicos. Nun futuro próximo, a nanobiotecnoloxía proveranos con novas innovacións extraordinarias no campo do medicamento por exemplo, con Aplicacións industriais da nanotecnoloxía novos sistemas de diagnóstico miniaturizados que poderían 

implantarse e utilizarse na detección precoz de enfermedades.

• Aplicacións á produción e almacenamento de enerxía.

Este campo poderá beneficiarse, por exemplo, dos novos desenvolvementos en pilas de combustible ou sólidos lixeiros nanoestructurados que teñen o potencial para un almacenamento eficaz do hidróxeno. Están a desenvolverse tamén células solares fotovoltaicas eficaces e de baixo custo (por exemplo a «pintura solar»). Os avances no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán aforros enerxéticos a través dunha mellora dos illamentos, do transporte e dunha iluminación máis eficaz.

• Avances en Ciencias de Materiais.

Os avances da ciencia dos materiais mediante o recurso ás nanotecnoloxías son de gran alcance e o seu impacto deixarase sentir en case todos os sectores. Recórrese ao uso de nanoestructuras superficiales para conseguir superficies resistentes ao relado, hidrófugas, limpas ou estériles. O enxerto selectivo de moléculas orgánicas a través da nanoestructuración superficial permitirá avanzar na fabricación de biosensores e de dispositivos electrónicos moleculares. Así mesmo, pódense mellorar e facer avantsar enormemente os rendementos dos materiais en condicións extremas, coas consecuentes aplicacións nos sectores espacial e aeronáutico.

• Fabricación a nivel nanométrico.

Conceptualmente considéranse dúas vías de traballo: a primeira consiste na miniaturización dos microsistemas denominado enfoque «de arriba abaixo» ou «topdown» e a segunda, en imitar a natureza mediante o desenvolvemento de estruturas a partir dos niveis atómico e molecular denominado enfoque «de abaixo arriba» ou «bottom-up». O primeiro podería describirse como un proceso de ensamblaxe, o segundo como un proceso de síntese. O enfoque de abaixo a arriba atópase en fase inicial de desenvolvemento, pero o seu impacto potencial é de gran alcance e podería alterar as rutas actuais de produción.

• Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.

A investigación sobre os alimentos, a auga e o medio ambiente tamén pode beneficiarse das nanotecnoloxías . Mediante novas técnicas de nanoetiquetado miniaturizado podería realizarse o seguimento desde orixe dos alimentos importados. O desenvolvemento de métodos de recuperación baseados no uso de nanotecnoloxías (por exemplo, técnicas foto-catalíticas) permiten paliar e limpar o efecto da contaminación e outros danos ambientais (por exemplo, contaminación por petróleo da auga ou do chan).

• Contribución á seguridade.

A contribución á seguridade poderá realizarse a través de, por exemplo, novos sistemas de detección de alta especificidade de alerta precoz ante axentes químicos ou biolóxicos, sensibles ata o nivel molecular. O nanoetiquetado dos billetes de banco podería contribuír á protección da propiedade. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográfi cas para a comunicación de datos.

• Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.

Trátase de produtos sanitarios (vendaxes, válvulas cardíacas, etc.), compoñentes electrónicos, pintura resistente ao relado, equipos deportivos, teas antiarrugas e antimanchas e lociones solares. Os analistas cifran o mercado deste tipo de produtos na actualidade en aproximadamente 2.500 millóns de euros, pero opinan que ascenderá por centos de miles de millóns de euros para o ano 2010 e a un billón despois desa data.